De Raad van State heeft de bezwaren die Sportvisserij Zuidwest Nederland uitte tegen de twee door de Minister van LNV uitgegeven vergunningen om met staand want te vissen afgewezen.
Sportvisserij Zuidwest Nederland had deze zaak aangespannen, omdat er de afgelopen jaren veel klachten van sportvissers kwamen over staand want in de Rotterdamse zeehavens waardoor sportvissers vaak letterlijk en figuurlijk achter het net visten.
Nadat de voorzieningenrechter in Breda vorig jaar het verzoek om een voorlopige voorziening en het beroep van Sportvisserij Zuidwest Nederland had afgewezen, zag laatstgenoemde zich genoodzaakt zich tot de Raad van State te wenden. De rechtbank had namelijk ter motivering een beroep gedaan op een rapport dat gebaseerd was op de visstand op zoetwater. Daarnaast was een aantal argumenten niet behandeld en werd de overlast voor sportvissers onderschat zo vond de sportvisserij. Ook stelde de rechtbank zich op het standpunt dat er geen beschermde vissoorten gevangen zouden worden door de staand want vissers.
Wel overlast
De Raad van State oordeelde weliswaar dat de rechtbank niet op alle argumenten in is gegaan en dat er wel degelijk enige overlast te verwachten valt voor sportvissers. Zij achtte dit desalniettemin niet voldoende om tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank over te gaan.
Voor de sportvisserij is dit een teleurstellende uitspraak. Niet alleen heeft het erg lang geduurd voordat er uitspraak werd gedaan (8 maanden waar 6 weken de norm is), maar ook is de Raad van State op een aantal aangevoerde argumenten niet ingegaan. Zo heeft de hoogste bestuursrechter alleen aandacht besteed aan de mogelijke vangst van houting door de beroepsvissers, terwijl juist de bescherming van fint, zalm en zeeforel een belangrijk argument was van de sportvisserij.
De uitspraak betekent dat er gevist mag blijven worden op basis van de bestreden vergunningen. Een hogere rechtsgang is niet mogelijk. Gezien de aangescherpte Europese zeebaarsmaatregelen verwachten wij minder overlast, omdat de staand want vissers jaarlijks 1200 kilo zeebaars aan onvermijdelijke bijvangst aan boord mogen hebben of aanlanden. Tevens is er een gesloten tijd in februari en maart ingesteld.